مقایسه درد و قدرت شانه و ارتباط بین آنها در جانبازان ویلچری ورزشکار و غیرورزشکار

هدف: هدف این پژوهش بررسی درد و قدرت شانه و ارتباط بین آنها در جانبازان مرد و زن ورزشکار در مقایسه با جانبازان غیر-ورزشکار است. مواد و روش ها: نمومه آماری این پژوهش شامل 40 ورزشکار جانباز ویلچری باشگاهی (20 مرد، 20 زن) و 40 جانباز ویلچری غیر-ورزشکار(20 مرد، 20 زن) بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیکی، ورزشی و سوابق معلولیت و پزشکی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مراجعه به پرونده پزشکی جمع آوری شد. سپس درد شانه با شاخص wuspi (0.99r=) و قدرت عضلات اندام فوقانی (چرخش دهنده های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها، فلکسورها و اکستنسورها) با دینامومتر دستی اندازه گیری شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل در سطح معنی داری (0.05≥p) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد 80 درصد مردان بعد از ویلچری شدن و 70 درصد در حال حاضر درد شانه داشتند. در حالیکه 90 درصد زنان بعد از ویلچری شدن و 77 درصد در حال حاضر درد شانه داشتند. ارتباط معنی داری بین درد با سطح فعالیت روزانه، سال های استفاده از ویلچر و میزان فعالیت های ورزشی در ورزشکاران مرد و و ارتباط معنی داری بین درد با سطح فعالیت روزانه و سال های استفاده از ویلچر در ورزشکاران زن وجود داشت (0.05≥p). همچنین یافته های این پژوهش نشان داد ارتباط معنی داری بین قدرت چرخش دهنده های داخلی و خارجی، اکستنسورها و ابداکتورها با میزان درد در مردان و ارتباط معنی داری بین قدرت چرخش دهنده-های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها و اکستنسورها با میزان درد در زنان مشاهده شد (0.05≥p). همچنین تفاوت معنی داری بین قدرت چرخش دهنده های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها، فلکسورها و اکستنسورها بین دو گروه مردان و زنان گزارش شد (0.05≥p). نتیجه گیری: در نهایت با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان به این نتیجه رسید که میزان درد شانه در ورزشکاران در هر دو گروه مردان و زنان کمتر از غیرورزشکاران و قدرت در ورزشکاران بیشتر از غیرورزشکاران است، بنابراین شرکت در فعالیت های بدنی می تواند باعث کاهش میزان درد در استفاده کنندگان ویلچری شود.